5
Yorum
0
Beğeni
5,0
Puan
1576
Okunma
Karanlıklar azâd ettiği an piş u tâb,
Damarlarıma sirâyet eden ölümsün gece.
Terk-i diyâr eyleyip gittiğinde âfitâb,
Hayatımda en muhteriz bölümsün gece.
Bir belâlı uçurum varmış, ismi sevdâymış,
O sevdâdan arta kalan hüzünsün gece.
Derler ki şu Emre ne de şeydâymış,
Bir delinin kaleminden sözümsün gece.
Hayallerimin tecelliyâtından yok bir ses sadâ,
Sen benim en hûrûşân yönümsün gece.
Güzel cânân olmuş gönülden bi-vefâ,
Dertlendim’mi ağlayan gözümsün gece.
Bütün bu mihnet bir gün biter derler,
Kedere girift vaziyette özümsün gece.
Aşkın dumanı ki ateşten beter derler,
Öyleyse ateş-i aşkta közümsün gece.
Emre GÜLBÜZ
18.06.2010
5.0
100% (7)
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Cevap Yaz