Kitaplar öldü, ser!
Merhameti de kavmimin..

Bir ayrılıktan hatırlıyorum kendimi
Bana benziyordum herkesin arkadaşıyken...
Şimdi yollarım ayrıldı
herkes/l/e benzedim
benzimdeki anızları yaktım günlerce...
Gözlerimde biriken duman: bendim.
bakışlarımdan is değerdi ruhuma
Bir ayrılıktan hatırlıyorum kendimi...

Günahlar çıkardım bağrımdan ter telaş
kırılmış at ayaklarından başka birşey kalmamıştı içimin.
Vur dediler tek tek atları, vur!
Vurmadım...Tevbe ettim sadece.

Rabbimi acılarıma açıyordum, ki kavmim merhametini terketmişti!
Dilini anlamadığım Bir Mardukî geldi: ağladı önümde!
Dinlediğim sesi:

"...Tanrım beni terketti
Başım, eskiden dik,artık yere doğru eğiktir.
Bir efendi gibi caka satıyordum, artık duvarların dibinden yürüyorum.
Eski dostlarım benden kaçar oldu
Ailem onlara ait değilmişim gibi davranıyor
...Mezardan doğunun aydınlığını geri aldım!"

diyordu!

Olsun dedim, ona ,"olsun"
Kalbin dedim , ağıt dolsun
olsun dedik birlikte
sabahları güneş doğarken, yüzümüzü ışığa çevirip
olsun dedik binlerce...


sonra sulara eğildim, sularda bana...
ateş ve tuz eğirdim yabancılığıma
ben, kendimi çok uzaklarda kaybeden
kardeşlerimin gözlerinde yokmuşum,göremedim aksimi!
Meğer b/ aktıkları zanlarıymış
Biz hiç inanmamışız birbirimize

Kendimi dostlarımdan(!) dinledim,
Besmeleli Ağızlarından irin akıyordu
Kan kustu kulaklarım duyduklarımdan
"iyi de" dedim "bunca kötüyken siz benleydiniz?
iyi de biz aynı sofralara oturmuştuk ama?
onlar kendi aralarında sert, düşmana karşı merhametli!!!
böylemiydi kavlimiz?
...Gerisini sen anla, ser!

*
anladım kitaplar öldü,
merhameti de kavmimin.
ve bana yalan söylediler Ser!

25.08.2009 15:30 Kıztaşı-İstanbul
KayıpKentli