bilirmisin acıyı
Usancı yorgunluğu
uzun gecelerin uykusuz terörünü
içimi sıkıştırır buruşuk bir kağıt gibi


gayreti bilirmisin
Gölgede sıkılı yumrukları
ve safranın gözyaşları
ve intikam çağırır geceye gözlerini


ateşi bilirmisin
darülacezenin boyunca ana duvarları
sürgün gibi sürüklenen başıboş dudakları
kısık ateşler arayan mırıldanan ayakları


ve yüzünün çizgileri
yaşama arzusunun iğrenç işkencesini
Okumakta adağın gizli korkularını
ümüğümden beslenen hala aç gözleri
Davud ölürken sağlık diledi
vücudunda dumanları


unutabilmek eski pişmanlıkları
oysa tepişmekte hala ayakları
kanımı emiyor solucanlar
tırtıl meşe dalındaki

hangi beş çayında, hangi şarapta
Unutmak o eski düşmanı
Amansız ve açgözlü hala
Karıncalar gibi ihtiraslı

Ve cadı kazanı
ruhum iskence sarhoşu
içimi öldüren ümidin ta kendisi
uzun yolların yorgun ayakkabısı

ölümcül ki kurtların kokularını aldığı
Ve kuzgun kargaların gizlediği
ve yaralı asker ümit kesecekse
mezarı çarmıha gerili


yakabilirmisin karanlık gökyüzünü
aydınlatmak çamurdan yarınları
ve yırtmak cehennemi
sabahsız, akşamsız bir yoğun adım daha



Ve umutki han duvarlarında asılı
sonsuza dek ölü, üflenmis soluğu
Aysız, ışıksız nasıl yolunu bulmalı
kaybedilmiş davaların şahidi
şeytanın ördügü duvarın tüm kiremitleri

sever lanetlileri
ve bilirmisin affı olmayanı
ve pişmanlıgın zehirli kınları
Kan çanagı gözlerin neyin nişangâhı


kemiriyor yollarımı ugursuz dişleri
Ruhum bir zavallı abide
Ve saldırıyor duvar, kapı pencere
Yıkıyor İnşaatı


Bazen bir türkünün en orta yerinde
Duyarım çığlığını
perdeler ısıtırken parmaklarımı
Mucizevi bir şafak vakti

sökmek kapıların kollarını
Bir zindanki içimde
Açılmaz kapıları
Yeşertmek gün yüzlü zamanı sende
getirmek dizlerine
yaşamı