Bilmiyorum.!
Ne demeliyim sana...
Nasıl sığdırmalıyım içime
Nasıl yaşamalıyım daha
Söyle bana nasıl sevmeliyim
Benden çok uzakta olsan da...
Bilemiyorum !

Yolumu değiştirsem de ,
Durmadan sana geliyor ayaklarım
Bir türlü engel olamıyorum...
Kapandığında bile seni izliyor bu kör
Gözlerim...

Ve senin kalbinle atıyor kalbim
Bu derde çare bulamıyorum
Bom boş sensiz sokaklar benim
Kalbimde kor ateş bu sevda benim
Kendime sana yasak koyamıyorum...

Ne olursa olsun,
Haykırmak istiyorum
Delice!
Çılgınca!
Hesapsızca!
Seni seviyorum......
Seni seviyorum......

Sensiz ben koskoca bir hiçim,
Sensiz ben beni neyleyim...
Sensiz nefessiz aç susuz komadayım!
Varsın bana kalan yokluğun sensiz yaşasın
Varsın içimdeki büyümeyen çocuk öksüz kalsın ...

Seni her zaman döneceksin diye bekleyecegim !
Gün görmemiş güller üstüne yeminim
Sevdan üstüne...
Sevdan üstüne sonsuz yeminim var
Sevdan üstüne sonsuz umutlarım
Beklerim çıkıp gelesin diye.

Ama bilirim...
Ben sende sensizim ve senin sensizliğindeyim...

Kader beni bu kadar ümitsiz yapabilir.
Hayat bana bu kadar umutsuz olabilir.
Ama senin bir yerlerde nefes aldığını bilmek.
Var olduğunu bilmek inan bu bile her şeye bedel !
Bilirim bir gün kesilecek sıcak nefesim
Sensiz bu şehir üşüyecek...
Sen üşüyeceksin...

Sensiz yaşarsam ben eğer;
Sensiz aldığım her nefese
Varsın melekler günahlarla dolu gam defterime ,
Bin günah yazsın...

Varsın olsun melekler bile,
Sana olan ölümsüz aşkı kıskansın...

Ve geleceksen bir gün eğer;
Ve sönecekse içimdeki bu yangın...
Varsın olsun içimdeki yanan ateş,
Bedenimi cayır cayır yaksın...!



Yusuf Türkmen