Sen...
Yüreğimin topraklarının hükümdarı...
Kalbimin sultanı sevdiğim.
Yüzümdeki çocuksu gülüşlerin,
Ellerimdeki ılık terlemenin,
Yüreğimdeki deli atışın sebebi...

Her yeni gece uykum,
Her yeni sabah güneşim.
Göğümdeki yıldızım,ay’ım,
Damardaki canım akan kanım...

Sonu hiç gelmeyen bitmeyen masalım.
Gönül Bahçemdeki çiçeğim,
Çiçeklerin içindeki en güzel çiçekteki rengim...

Sen gökyüzüm,
Sen denizim,
Mavim sen...
Sevdamın tek adresi,
Aşkımızın ebedi menzili,
İçkimdeki bitmeyen tat,
Yaşadığım hayat sen...

Sebebim,ebedim,niyetim,
Kısmetim,geleceğim,geçmişim,
Bilinmezliğim,belirsizliğim,kararlılığım,
Kararsızlığım,mahşerim sen...

Sonu hiç gelmeyecek,
Bitmez yolculuğum,sonsuzluğum.
Sen,
Benim gözüm,elim,yüreğim.
Bebeğim, meleğim sen...

Olurda hani gidecek olsan,
Yürüdüğün yollarına sererim tüm kır çiçeklerini...
Bilirim sen basamazsın çiçeklere de,
Yine kalırsın sen benimle...

Üzülecek olsan,içim erir,kalırım biçare.
Bilirmisin...
Seni üzen bir şey ..
Beni bin üzer buna inan...

İstemeden kırıyorsam seni,
İnan bu benim dengesizliğimdendir,
Şaşırmışlığımdandır...

Bilmezsin kavgam var kaderle kanlı bıçaklı...
Bir yanım sana hep tutkun,
Bir yanım çok bencil...
Kayboluşlara hiçliğe vuruyorum kendimi,
Seni üzdüğümü bilmeden kayboluyorum girdabında...
Her kayboluşum yara açıyor yüreğinde biliyorum.
Sen bana aldırma ben seni çok seviyorum...

Ebedi aşkımı,
Sana atan yüreğimi,
İçimdeki seni mavilere yükleyip gönderiyorum,
Tut onu hiç bırakma.
Sımsıkı tut ve hiç bırakma...
Ben sonsuz maviyi sende buldum,
Sen sen ol beni başka renklerle kandırma...



Yusuf Türkmen