3
Yorum
1
Beğeni
5,0
Puan
1288
Okunma
her sevdamız ilkyazlara tükenmeyen pınardı
bir bir çoğalıyorduk mutluluğa
şimdi gönüller parsellenmiş ona buna
bize kalmış mı beynimiz
bu kuşatılmışlığımızda kim kale
kim insanı yitirmiş
kafes üretim inindeyiz
üstelik herkese bir de kilit
bir sonsuz kuyu oluyoruz günbegün
boğduğumuz boğulduğumuz
bu beyin benim mi / ah yaşamak
çiçekler dönüşür mü kötücül ura
sesler konuğumuzdu
ya duymadığımız çığlıklar
her saniyenin ucunda bir susturucu
İhsan TOPÇU
5.0
100% (1)
Cevap Yaz