sürekli yeniliyordun kendine ve insanlara
yumak yumak ağzı salyalı sözcükler içinde kaldın şimdi
limanım ol istedim zayıflığımdandı
ipek böceği sabrımla liman da olduydum hani

en büyük kaybınım senin
gel sen buna inanma
korkarım yeni anlamlar verirsin yollara ve çiçeklere
korkarım yeniden âşık olurum sana

zor dönemeçti savruldum
parça parçayım uçurumlarda
beni azaltmıyor bunlar yokluğuna da alıştım
artık ürkmüyorum hiçliğin diliyle konuşmaktan

hep oynadın sen
sözü de kirlettin
şiiri de
cezalı ve lanetli cüzzamlılardan oldun sonra

bilmiyorsan öğren
aynaları da kırdım kendimden de kurtuldum
zaferse bu
ilan ediyorum zaferimi

aşk bir arada durabilirse nefret ve cinayetle
itirafımdır: hâlâ âşığım sana
yok eğer yanılıyorsam tanrım
şimdi bir ömür borçlusun bana


İhsan TOPÇU