Yedi çocuklu bir ailenin ortanca kızıydı
Sürmeli güzel gözleri kadife teni vardı
Henüz on beşindeydi hayalleri çoktu
Okuyacaktı anasına kardeşlerine bakacaktı
Ama kaderi ana rahminde kara yazılmıştı
O bundan habersiz umutlar umutlar biriktiriyordu

El sıkışarak verdiler dul bir adama
Ne olduğunu anlayamıyordu çok küçüktü
Ellerine kınalar yakılıyordu
Davullar zurnalar çalıyordu halaylar çekiliyordu
O her şeyden habersiz gülümsüyordu
Tanımadığı bir adama gelin gelin oluyordu
Daha on beşinde üç davara bir tarlaya satılmıştı

Daha kadın olmadan üç çocuğa ana olmuştu
Sadece seyirciydi seyirciydi kendi hayatına
Son bahar yaprakları gibi savrulmuştu gurbete
Dilini anlamadığı yad ellerde karardı hayatı
Özlemler kavurdu ruhu yanıyordu
Gurbetin acısı eziyordu küçücük yüreğini

Neydi günahı suçu neden kimse onu düşünmedi
Hayallerini umutlarını geleceğini aldılar elinden
Eksilmez olmuştu gözlerinden hasret yaşları
Anası kardeşleri burnunda tüter olmuştu
Yıllar yıllı öpüp koklayamamıştı onları
Gurbetin prangaları ayaklarında gidemiyordu
Gün be gün soluyordu eriyordu gurbet gelini
Yoktu ki yaslanacak bir ağacı bir dostu
Tutunacak tek tek bir dalı yoktu gurbet elde
Sabah akşam hakaretler ve dayaklar
Günlük hayatı olmuştu

Yoktu artık bir beklentisi hayatından
Eteğinde toplayıp sakladığı tüm umutlarını
Savurmuştu gurbet ellerin sokaklarına
Başını eğerek razı gelecekti kara yazgısına
Ah kara bahtlı gurbet gelinim ah
Bumuydu hak ettiğin
Bu muydu sana biçilen değer
Bu muydu gurbet ellerde mezara konmak
Bu muydu senin kaderin gurbet gelini
Bu muydu bu muydu senin kaderin bu muydu?



N.C.U