Hayat uzun bir yolculuk sonu bilinmeyen
Çoğunda yalnız yürüdüğümüz
Ara ara yoldaş edinip
Sahte mutluluklar yaşadığımız
Ama kimsenin kalıcı olmadığı
Çok uzun bir yolculuk

Bazen sessiz çığlıklar ile gizlendiğimiz
Bazen avaz avaz ağladığımız
Bir çok acıyı içimize gömerek uzaklaştığımız
Bazen de mutluluk sarhoşu olup
Aşk sandığımız duygunun
Kucağında derin bir uykuya daldığımız
Uzun bir yolculuk

Gördüğümüz her kalabalığa koşarken
Bilmeden her kalabalığın
Yalnızlığımızın mihenk taşı olduğunu
Tek bir gülüşe hayatımızı adadık
Hoyratça kullanılıp bir kenara atılmak için
Uzattık elimizi uzanan her ele
Düşünmeden öncesinde kaç kez kırıldığını
İlerledikçe hiçliğe atıldığımız
Uzun bir yolculuk


Kendimizi suçlamaya mahkûm edildik
Sevgili, dost, yoldaş sandıklarımızca
Oysa kimse günahsız değildi
Her soluk alış bir günaha gebeydi
Ya ruhen ya bedenen
Satılığa çıkarılmıştı tüm duygular
Ar vitrinlerinde sergilenen
Yine de unutulmuştu
Aynalardaki gerçek suretler
Bu uzun yolculukta

Oysa zor değildi sevmek sevilmek
İçimize gün ışığını doldurmak
Mutluluktan bir damla alabilmek
Kendi doğrularımızdan vaz geçip
Dinlemeyi mantık yürütmeyi öğrenmek
Yüreğimize sıcacık dokunmak
Zor değildi bu yolculukta

Unutmayın her seçim kendimize ait
Cehennem çukurunu da
Yeşil vahaları da
Seçen bizleriz
Bu yolculuğun sonunu kendimiz belirleriz
Onun için ağlamak sızlanmak boş
Kendi seçtiğimiz
Bu uzun yolculukta