Eğer bir gün kalbinden kayıp gidersem
Gözlerinde hayalim yok olsa da
Kalbinin karşı kıyılarında izliyor olacağım
Sakın sakın üzülme ağlama
Ben senin yerine kahrolurum
Melankolinin ayak izleri yaklaşmaktaysa
İsyanın kör çığlıkları sonsuzluğa ulaştıysa
Feryatların sükûneti yüreği deliyorsa
O özlem yaşların denizde kum tanelerine döndüyse
Seslen bana, ben duyarım sessizliğini
Bir martının kanadına tutunur
Delice esen poyrazla savrulur rûhum sana
Bilmelisin ki gidişim senin mutluluğun içindi
Vuslatın imkânsızlık zindanlarında
Sonsuz labirentlerde yitirmemek içindi

Kaçışım
Senden
Değil
Yaşadığım
Sensizlikten

Varlığında ki yokluğundan tüm karabasanlarım
Uykularımı rehin bıraktım çaresizliğe
Sensiz aydınlığa susamış gecelerimde
Umutların Umutsuzluklar ile kavuştuğu
Kederlerimin ve acılarımın sarmaş dolaş olduğu
İsyanlarımın doruklara vardığı saatlerde
Serçenin gagasından düşen bir kırıntı kadar
Sevgi ve şefkati dilenir olmuşum

Dilek ağacına senin için astığım kalbim
Taşıyamaz oldu sensizliğin yükünü

Bu gidişin ardından her ikimizde
Meyve vermeyi unutmuş dallara döneceğiz
Birimiz dönülmezliğin içinde yol almalı
Gitmelerim gitmek değil ki

Sadece
Bedensizlik

Ruhum kirpiklerinden süzülen damlada asılı
Kokum ve ayak izlerim dört bir yanına serpilmiş
Bu kaçışım senden değil sevdiğim
Varlığında ki yokluğundan
Olmadı her şeye rağmen yapamadık
Her masalın bir sonu vardır ya
İşte bizim masalımızın sonuna da ben imza atıyorum
Çekilen tüm acıları ezgilere gizleyerek
Sonsuzluğa kavuşturuyorum sensiz benliğimi
Bağırma, ağlama, isyan etme
Matemin zifiri karanlığına
Teslim etme kanayan yüreğini
Anla beni bu gidişim yanlışlarda ki tek doğru
Özlem ve hasret denizinde köpükleşmemek için
Gitmeliyim sakın üzülme sevdiğim
Bu gidişim senin için sevgimiz için
Affet sevdiğim affet sana olan sevgimden gidişimi
Affet ne olur beni affet