Korkular gecelerimin bekçisi oldu
Aymıyor bir türlü gün
Duvar kapkaranlık yok tek bir iz
Rüyasız geçiyor kısa uykularım
İçim yanıyor korkuyorum
Verdiğim sözü tutamadım
Kahretsin ben seni unutmuşum

Çayımın buğusunda
Sigaramın dumanında siluetin yok
Kar tanelerinin dansında düşmüyorsun aklıma
Yoksun artık baktığım hiçbir yerde
Belki de ben aramıyorum artık
Her ne kadar çabalasam da
Gelmiyorsun zihin odalarıma
Kahretsin ben seni unutmuşum

Açan çiçekler doğan güneş
Saçlarımı savuran ılık meltem
Kulağıma dokunan eski bir ezgi
Ağacın dibine çökmüş
Aldanılmışlığın hüznü ile
Hıçkıran kadın
Seni düşürmüyor aklıma
Kahretsin ben seni unutmuşum

Unutulanlar gemisi kalkarken
Ölü aşkların limanından
Seni hiç yakıştıramadığım
O geminin ilk yolcusu olarak
Yeni aşklar sahiline
Uğurluyorum seni
Tek unutamayacağım derken
Kahretsin ben seni unutmuşum