32
Yorum
3
Beğeni
5,0
Puan
2214
Okunma

Neden öyle bakıyorsun çok mu şaşırdın
Onlarca kırık aynayı gördüğünde
Ayaklarını mı kanattı kırıklar
Canın mı yandı
Benim kadar yanmamıştır acımamıştır
O kırıklar senin ayaklarını benimse
Yüreğimi kanatıp yakıyor
Dinmeyen bir acıyla sızlıyor her nefeste
Bakamaz oldum aynalara seni anımsatıyor diye
Saçlarımı tarayıp, öpüp kokladığın
O ayna ihanetinle parçalanadı gitti
Hepsi kırıldı bir tek sen sen sağlam kalmışsın
Her şeyi affeden saf saf yüreğimde
Parçalanmış bir dünya bıraktın bana
Yıkıntıları harabeleri toplamak bana mı?
Bu aynada ki siluet benim mi?
Yokluğun beni bu kadar mı bitirmiş, olamaz
Acıların ana kucağı olmuşum farkına varmadan
Bahtsızlıklar yoldaşım olmuş bırakmıyor peşimi
Ben mi yıktım ihanetin bentlerini söyle
Zenci gecelerde ben mi besledim kalleşlikleri
Aynaları ben kırmamıştım ki uğursuzluklar ikizim oldu
Başımı kaldırıyorum derin bir nefes için
Ama karşımda nefesimi kesen
İhanetin siyahlığı duruyor
Yüce rabbimin elinde kehribar bir tespih yıldızlar
İzliyor çaresizliğimi ve yakarışlarımı
Hak etmemiştim ben böyle kahpece
Sırtımdan vurulmayı hançerlenmeyi tarafından
Hiç mi sevmedin her söz, her bakış yalan mıydı?
Aynalardaki o gülüşler, mutluluk sahte miydi?
Ee şimdi çağlamayı unutmuş yürek selimi mi?
Lal olmuş dilimi mi yoksa şerefsizliğinle
Devirdiğin sevda dağlarını mı merak ettin geldin
Senin gidişinle ihanetin uğultusuyla
Tüm aynalar tuzla buz oldu
Parçaları yüreğimin en değerli süsü şimdi
Senin en acı hatıran en acı hatıran
Bu yürek bir daha böyle sevemez
Çünkü tek tek seni seni sevmişti
Her şeye şahit buğulu aynalara sor
Soracak yüzün varsa sor
Yüzsüzce sor hadi sor sor
Aynalara aynalara sor beni aynalara
N.C.U
5.0
100% (30)