Nâr!..
Yorgun bir yüreğe, revâ mıydı düşmekliğin?
Gama gark edilmiş azâdsız çilekeşe yok mudur merhametin?
Yalazından nasîbi hep mi âh u zâr,
Acı çığlıkları yutan nefesimin?

Oysa isli bir şal örtmeliymişim aşk ocağına.
Yıldızsız gecelere bürünüp, ıssız yollara gitmeliymişim.
Belâgatsiz sözler devşirmeliymişim sarhoş ağızlardan
Gizlenmeliymişim titrek, koyu gölgeler ardına.
-Gönül, beyhûde yere artık ahlanma-

Nâr…
Boşuna değilmiş söylediğim sûzidilârâ şarkılar.
Dîvânlardan aşırılmış aşkın yabancısıyım
Leylâ’da yitmişlerin rehberi, içlerinde deli sancıyım.
Bezm-i cânda düşmüş bana
Yaşamak hissesi, bir sevdanın kızıllığında.

Derûnuma üflenen kader, ebedi keder mi?
Zulmete ziyâ mı sûz-ı âhım Yâ Rabbi
Bu sorgunun günâhını boynuma vebal sandım.
Ahvâl-i hicrân ile yandım, söndür artık Allah’ım,
Söndür kalbi kavuran cehennemi!

Olcay GÖKÇE -24/10/2009- AMASYA