gözlerin gözüme değdiğinde
kimsesiz çocuklar geliyor aklıma,
eli yüzü kirden pastan kapkara...
ama hayat dolu gözleri,
alabildiğine parlak,
yaşam dolu...
onların gözlerindeki ışığı,
benim kapkara yüzümü görüyorum
gözlerinde...
gözlerim gözlerinden alıyor
yaşama sevincini,
gözlerin ışık oluveriyor...
gözlerin gözlerimde
parıldamaya başlıyor sonra...
bense,
kimsesiz bir sokak çocuğu oluveriyorum,
ellerini uzatmış yardım istercesine
hayat dileniyorum senden...
sessiz
ve en derin bir yerlerden
gözlerine fısıldıyorum adeta
"ne olur biraz daha
ne olur kaçırma bakışlarını..."
bir ekmek parası
bir okul harçlığı
"sevdiğinin hatrı için"
alınmış bir mendil oluyor
gözlerinle konuşmak
keşke gözlerin gitmese
gözlerimin olmadığı yerlere...
keşke her gece
karnı tok uykuya dalsa
sokak çocuğu bakışlarım
...
...
Allah rızası için bir ömür...benimle...

sıfrsekiz10sıfrdokuz