açılsa tüm perdeler, görünse günün yüzü
gecenin kucağında, sende bulsam gündüzü
sunduğum aşk nağmenin boynu bükük önsözü:
bir kerecik dönüp de bana baksan diyorum,
senden gayri her şeyi, bende yaksan diyorum...

diz çöktüğüm her yerde ayağının izi var,
secdegâhım yüzündür, alnmda aşk tozu var
hani derler eskiler "bir kervan yıldızı var"
kaybolduğum yollarda, birden doğsan diyorum
kapatsan yanlış yolu, dağlar yığsan diyorum...

elimde olsa bile gönlünün haritası
bitmek tükenmek bilmez bendenizin hatası
söyle, nerde aşkının en kestirme rotası?
beni sana götüren yolu buldur diyorum,
yahut tuttuğum yolu sende oldur diyorum...

hangi rüzgarlar taşır gül kokan nefesini?
hangi aşka sorayım vuslat efsanesini?
her çıkmaz sokakta ben duysam ayak sesini
ruhumun başkentine hicret etsen diyorum
yalnızca bana gelip, benden gitsen diyorum...

yokluğun müsebbibi bu yetim asırların
elinden tutanı yok aşikare sırların
sensiz zindan olduğu köşklerin, kasırların
lâmekan yüreğime kapın açsan diyorum
titreyen yangınıma huzur saçsan diyorum...

kâh dikenler ekmişsin güllerinin dalına
kâh kaçıp saklanmışsın Kaf Dağı’nın ardına
neden hapsettin "seni" elemin sandığına?
lutfedip kilitleri bir bir kırsan diyorum,
kanayan ellerime güller sarsan diyorum...

tükenince ümidim, düşünce kör kuyuya,
çaresizliğim beni çekince bir kuytuya
ışık tutsa hayalin daldırmasa uykusa
gece senle başlayıp senle bitse diyorum,
çekinmem sarılırım sinen odsa diyorum...

yahut ayın ışığı dökülse saçlarına
yağmurca yağsa uykum dizin yamaçlarına
ve dönüşse kucağın yağmur sarnıçlarına
kucağında rüyaya beni salsan diyorum
rüyamda da yanımda, benle olsa diyorum...

kaçacaksan hep böyle aşkımdan diyar diyar
geleceğim ardından, gücüm yettiği kadar
ecele bırakmasan, ellerinle kurup dar
saçının tek teline beni assan diyorum
son anımda, bu sessiz hale sussan diyorum...


on üç haziran iki bin on bir


foto: engin başa