karanlık sulardı onlar
simsiyah ve ürkek kaç sevda yutmuştu
kaç sevda doğurtmuştu diplerden

sen katran varilleri yuvarlardın aç dalgalara
gelip geçtikçe el koyduğun
sahipsiz şileplerin güvertelerinden

ben tuzlu damlalar eklerdim sulara durmadan
yüzümü yasladığım küpeştelerden
yine de az bu yaşlar derdin
daha çok çağlamalısın ki deniz utanmalı denizliğinden

azaptı ay ışığı
tuzaktı bu sevda ıslağında suların karanlığı
kaygan ve korunaksızdı pruvalar
kaç kez yuvarlandım kaptan köşklerinden
ve her seferinde affetim karanlığını

şikayetim yoktu suyun ihanetinden
yalnızca ıssızlığın batırdı beni
kaç kez vurgun yedim sessizliğinden

...


şimdi al git
bütün o şilepler
filikalar
can yelekleri
serenler

ve hatta
tirşe rengi denizin süt liman sayfalarına
ıssızlığımla karaladığım tüm şiirler
hep senin olsun
götür istersen

o hiç bilmediğin gazap günüm gelene kadar
devran senin
sevin eğlen ey yar

çekildim ve tükendim
ve gittim kendimden

yenildi batık sevdaların ecesi
bu tarumarda şimdilik
mağrur ve muzaffersin sen...


Ceyda Görk