Bu benim hece ile yazdığım ilk şiirim. Bu tarz şiir zevkim bu sitede üstad gördüğüm Sayın ÜMİT ZEKİ SOYUDURU Beyefendi ile oluştu ve gelişti. Kabul ederse bu ilk şiiri ona ithaf etmek isterim. Saygıyla efendim.

Ah gönül! Senden geçmiş yarin, dinle kelamım;
Kandırma artık kendini, karşındaki zâlim.
Derdine çâre gerek, ahvâlin bütün elîm.
Gün gelir, yâr bildiğin el olur, gönül el olur...

Çeşm-i nazına kanıp da görmedin başka göz,
Çiçeklenirdi dalların o söyleyince söz,
Bakmadın ellere, vermedin kimselere yüz,
Gün gelir har bildiğin gül olur gönül, gül olur…

Kaldı mı bilmem zihn ü kalbinde senden bir iz!
İçlenirsin dalıp afaka böyle neşesiz,
Dilde şarkındı "Aynı bedende can gibiyiz"
Gün gelir, can bir kopuk tel olur gönül, tel olur...

Sevgin yetmedi daha da ileriye gittin
Bir ömür yetmez diyerek içine dert ettin
Meğer sevdiğin, tarihini atmış firkatin
Gün gelir vuslat hayâl olur gönül, hayâl olur...

İncitse seni gücenmedin ona hiçbir gün
Yüzün gülerdi, olsa da içinde bin hüzün
Yanımda ya yeter deyip hep güzel düşündün
Gün gelir varlığı ecel olur gönül, ecel olur…

Yaran derûnunda sızlar, ne bilen gören var
Arz edemediğin hâlin yalnız seni yakar
Unuttum dediğin an boşanır gözden yaşlar
Gün gelir râyihâ-yı yâr, yel olur gönül, yel olur …