karlı bir gecede yitirilen uzuvlar gibi
yaşanır soǧuǧa inat hayatın külfetiyle
dayanır hepsi sonlu bir cüz-i irade…
sele gibi örülür yarınlar kaybolan günler gibi
geriye kalan bir yıǧın moloz zamanda arta kalan
artıklarla idare edilir aǧırdan

karlı bir gecede üşür insan yüreǧiyle
zaman dayatır kendini günü geldiǧinde ölümle
masal anlatılan çocuklar büyürler
çürümüş zamandan kalan paslarla
doldururlar kendiliǧinden davar gibi aǧıllara
pençeleri yırtar topraǧı süt dişleri kırılarak
elleri nasır baǧlar nakış nakış
tül perdelerin olmadıǧı zamanlarda

karlı bir gecede villada oturanlar
anlamazlar aǧıllarda yaşayanların halinden
ekmek kırıntıları arayan çcuklar,
çöp kutularından bir şeyler bulmanın umuduyla
daha derinlerine daldırırlar ellerini
haramzadelerin artıklarından
bir lokma bulmak için…
kepaze kalırlar bakımsızdır dişleri
yazarlar her gün yeniden özgürlüǧün şiirini
ayakları yorgundur adım atamaz
uzandıǧında açlıktan uyuyamaz
adı ya remzidir, ya mehmet veya arif
ne farkeder ki, onların yürekleri zarif

karlı bir gecede ölürler üşüyerek
yoksulların evladı…
leş kargaları uçar etrafında
kuşluk vakti çoktan geçmiştir
inekler saǧılıp salınmıştır çayıra
diyerek mevlam kayıra…
anılara yazılan aǧır aksak düşlerden süzülerek
gerinir birileri her sabah bizi sömürerek

Bu şiiri Frankfurt Garı’nda dün baǧırarak öldüǧüne tanık olduǧum bir eroinmanın anısına ve bizim haramzade başbakanımızın bir çırpıda müslümanca Istanbul Boǧazı’ndan beş villayı birden satın aldıǧını okuyunca beynimden vurulmuşa dönerek yazdım. Saygılar, inşallah boǧazlarında kalır o pisliklerin.

hasan hüseyin, 26.06.2009 Frankfurt am Main