Bir şiir hayladığında göğüs kafesimden
İzzetli gölgesiyle büyür yüreğim
Ama mahcup ama suskun biraz da kırılgandır
Zamanın kaygan yüzünde

Fırdöndü öfkelerinden arınmış meydanıyla
Kuşatır kendi dünyasını

Suyu bükerek içer
Ekmeği derin tadar damağı
Kanıksamasız bir küçük mutluluktan da
İçi cızlatan boğumlu hüzünlerden de geri kalmaz

Her demi safiyane bir hayal
Her dalı tutulası gerçektir

Bir uzağı baktırır gözlerime
Damarlarımın yolcusunu dinletir an gelir
Konu komşuyu hatırlatır
Aklımın çeperinde duran bazı fikirleri
Mesela;
/
Yol geçen hanlardan kalkıp gidenleri
Ve gelip sabit duranları

…

Erek

Ben acımı köreltmeden sahteliklerle
Ya da sevinçlerimi içime hapsetmeden gerçeksi kelimelerle
Söylenmek isterim hayata

İntizar

Şiir ince parmaklarıyla okşayan bir el gibi başıma değmediğinde
Bir tokat gibi yanağımda patlamadığında
Günümü demlemediğinde heyecanlarıyla
Nefesime katılmak istemem asla

Niyet

Şiir fısıltılarını doldurup kulaklarıma
En hınçlı kelimeleri katıp avazıma
Her enleminde ve her boylamında gezinmektir muradım
Dünya denilen bu mahpushanede