Şimdi konuşuyorum
Bir fotoğrafın içindeki zamandan
Tanrısını öldüren Nietzsche öldürdüm
Ve aklıma ilk gelen günahımdan dönüyorum
Bulutların bittiği yerden indim yeryüzüne
Ayağım taşı hissettiğinde gerçektim
Taş ayağımı bildi mi bilmiyorum

Harlı bir hacetimi söylediğim
Gece kırığı avuntularımla
İçtimadayım
Duamın hazında bir nevbaharım
İblis neşesiz bir kenedir etimde
Kısıtlı eliyle cömertliğini sunan

Gürültü başladığında yokluğumu gideceğim
Bir mekandır havuz
Kıskandıran bekleyişleri hatırlatır
Taş bir aynanın yüzünde
Fısıltı, felsefesi olmayanın dudağıdır
Kan revan içinde kalmaz asla
Asla can kırıklarını çevirmez ağzında

İlaçsızım kendimin hasbi hallerine
Ve harbi yanmaktır beklentim bir Özel şiirinin küllerinde
Yamamın deliğini yamalayan annemle
Bir tutarım şiirin efesini bu yüzden
Her kederimi ve her yolumu çevirirken kendime
Bir de şiirle tutarım iki kulpundan
Haşyet ve haşmet adlı aşikar ellerimle


Şimdi konuşu-yorum
Korku-yorum
Kendimi aldatmaktan
Bir yetme aşk palazlanırda gövdemde
Bir sevmekle imtihan olunurum diye