bütün dünyayı
armaǧan ediyorum sana
içindeki bütün güzellikleriyle …
kötü olan ne var ise geride bırakarak
yüreǧindeki acıları
gönlünden sökerek
bulanık nehirlere atman için
yok ederek eski yaraları
yeniden gülmen için
melekleri kıskandırıp
tanrıyı dize getirerek
yalvarması için sana
aǧırdan alıyorum zamanı
terazi daralarında…
zaman aptallaşıyor
senin güzelliǧine karşı

güneşe selam gönderiyorum
her sabah sana doǧması için
mehtaba name yazıyorum
hüzünsüz bir akşamda
pencerene yaslanması için
gözlerindeki yorgun canlılıǧı
yarıp şafaklara akması için
bütün canlılara yalvarıyorum
herkes ömründen bir günü
sana baǧışlaması için…
ben ise ölümden de mesudum
hayalinle bile…
sevdan gizlidir derinden içimde
ne bin satırlık destan,
nede bin kalem yetmez
seni tarif etmek için
gizlenen güzelliǧini gül cemalinle…

sabaha söylüyorum sam yellerini
soǧuk bir günde senin yönüne
dönerek esmesi için,
sıcaǧa sitem ediyorum seni terlettiǧi için
en çok bahara seviniyorum
çünkü sen hep bahar olduǧun için
çiçeklere gülümsüyorum
her buketinde sen gizlendiǧin için
güzelliǧine bir nebzede olsa
gizemin gizlendiǧi için,
kainata bakıyorum,
seni görüyorum her nesnede…
atomun en küçük zerreciklerinde
denizin deli dalgalarında…
ruhumun kıyılarında
bir liman inşaa ettim sana
istediǧin kadar demirlemen için
göǧsüme bir iz bırakıp yüreǧime
girmen için
altın tepsilerde yediveren
yemişi sunuyorum
hepsinden birer tane tatman için
kaşını kaldırıp bana bakman için
kendinmden de kışkanıyorum
seni sana gelmem için

yeniden yaratıyorum
silbaştan doǧayı
güzelleştiriyorsun mevsimleri
ve oniki ayı…
sana koşuyorum rüyalarımda bile
sevdanın sarhoşluǧunu
kadehleyip içerken
bir göz atıyorum gül yanaklarına
kapının önünden geçerken
dilim dilim doǧruyorum dilimi
bir kem söz bile etmesin diye sana
tapıyorum ruhumdan yüreǧimle
derinden senin ruhuna…
ecele meydan okuyorum
sevginin kuvvetiyle
bütün imtihanları veriyorum
ikmale kalmadan
eylüle varmadan,
çoluk çocuk sahibi olmadan
çocuk olmak istiyorum
seni üzmemek için
yüreǧimle sana…
tarlada buǧday olarak boy atan
deǧirmende beyaz una dönüşen
ocakta pişen ekmeǧin
olmak istiyorum
her öǧün yemen için
temmuzda gür yapraklı bir söǧüt
gölgesinde uzanırken vermen için
bana öǧüt
güneşte yürürken gölgen
kendini ısbatlaman için
çekmecede duran belgen
olmak istiyorum

sana çiziyorum bütün heykeltraşların
heykellerini
resamların en güzel resimlerini
denizin dalgasız sakin halini
güvertenin gövdesini
bir evi gizleyen perdesini
allayıp gülleyip bahar gibi
sana vermek istiyorum

03.03.2009. Bornheim – Stadt – Bücherei, saat 15:00’de
Hasan Hüseyin Arslan