Öfke padişahlı bir ülkeyken ben
Baharları tarumar ederdim
İyiliğin narin kabuklarını kırarak
Ezerdim gövdemle
İsmi cismi yok zamanlar gibi
Yaşar geçerdim sultanlığımı
Öfke padişahlı bir ülkeyken ben

Gün susmasız bir kavgaydı
Damarlarımda feveran eden
Kel-imler ağzıma sığmaz olurdu
Kuşkusuz bir kızıldım gözlerimde
Ateşleri kül eden bakışlarımla
Hep hırçın bir dalgalanmaydım
Öfke padişahlı bir ülkeyken ben

Şimdi bir ölmek gibi mahcup
Eğiliyorum gölgemin en içine
Nadim bir efendilikle büyümek adına
Usulca yürüyorum sessizliğime
Ayak izlerimi silerek

Hiçbir işreti çağırmaksızın
Uyandığım bir yatağım var
Kendimle sevişmelerimi uçurduğum
Kağıt askerlerin sırtına yazdığım bu mısralarla
Yönetildiğim bir ruhum var

Ayrıcalıklı olmasın diye
Söylemiyorum kimseye
Yeniden doğduğumu
Ve düşen kuru bir yapraktan
Daha değersiz olduğumu