hatıradır kendine bu ansız ay tutulması
anımsa ayakparmaklarının yalnızlığını
ve kurtul siyahın ipek sanrısından
ve unut tanrıça olduğunu

ki tanrıça sayıldığı anı vardır her siyahın
eski bir yalan diye yıkılır üstüne sonra
yastığa düşer kalır izi gözyaşıyla

anımsa ayakparmaklarının yalnızlığını
ve unutma: erkektir bütün dinler
ölüm sonrası kadına düşen
ağlamaktır
kutsal ırmak kıyısında
yıkarken ölümü huşu içinde
elleri bütün zaman yakamızda
aşk, sariler içinde hint kadınıdır
yakar kendini düpedüz tanrıçalığını

anılardan tabut yapar
girer içine yakar mı yakar
kendisini
kalır sonraya o şehla kız çocuğu ağzınla

tanrıça olduğun eski bir aldanış kalbine
kum kadar çok küsur kadar çok erkek
büyütüp geldi bu yalanı sonraya. anla
telaşlı bir kanayışla yıkılınca yarana

ama ölür tanrıçalar. unutma
anımsa ayakparmaklarının yalnızlığını
tanrılar kutsansın diye yaratıldı her tanrıça.