kirli bir yağmur bu elif../
bellek suyun ağlattığı ot parçası
sessizlik üstüne üstüne boşalıyor
bu anılar.. kimselerin duymadığı/
çığlığınla doldurdu düşlerini kuşlar
sonra rüzgar
pazar alanlarını süpüren kadın
dilindesin elif
(i yi leş.. )
son dualar mı bu dualar
senin dilin kopuk
karnına saplanıyor haykırışlar../

kendi sesin miydi bu sesler
savrulan düşler..

düşlerinin sonsuzluğunda bu kayboluş,
düştüğün uçurumlar yokluğun
gezgin yolculuğunun son seferinde..

artık üstüne bahis oynamıyorlar
yanmaya çalışırken yaş odunlar
kendi ateşinde..

söz yetmiyor elif

uçuyor zaman
yorgun içindeki bataklık
ürkütücü bu çiçekler

tüm umut iğfal edilmiş
on dörtlük kız hüznün kanatlarında
ateşi içinde saklı güvercinlerin
su içtiği göller şimdi
dudaklarını bekleyen

üşüyor gerili etinin içinde olmayan şiirler..