hasret gibidir ihanet,
saklıysa eǧer bir nankörün yüreǧinde
kar etmez senin sevgin,
akıp gider, buharlaşıp kaybolur
kendi içinde…
birde akarsa yüreǧine bir gaddarın,
mutluluǧa karşı savaş acan bir cellatın
gönlüne düşmüşse
ne önemi var, senin sevginin
aǧlamışsın, yırtılmışsın, ölmüşsün,
büzülmüşsün, kann akıyorsa da
yüreǧinden, kim bilecek,
birini sevdiǧini içinden…
sen umutla ve temiz hayallerinle,
çifter atlarken merdivenleri,
öbürü düşürür bir tekme ile seni geri,
ukalaca, egoistce aşaǧılarsa da
sevginle dalga geçsede,
farketmiyor eǧer sen seviyorsan,
o bir gün “seni insane olarak,
kaybetmekten korkuyorum“ desede
yine bir tekme ile devirir seni,
kirlenmiş ruhu ile…
sevdiǧini bilsede, çünkü
yelken açmıştır başka ihanetlere de
yüreǧinde sevgiye direnen bir güçle,
ey sevgim, saygı duy şimdi
kendi kendine,
yaralanmış yüreǧinle,
unutma insan olmanın erdemlerini
insanlıkta gizlidir her şeyin sihiri
neslin tükensede, öǧrenmelisin
ihanetlere karşı direnmeyi
ah sevdam ah, harabeye çevirdin sen
şu temiz duygularala seven yüreǧi.

24.11.2008, Bornheim Mitte, Frankfurt/ Almanya