I.

Sümeyra yalnızlığı bulaşmış bir gök gecesi
Kavlimce içirilmiş tutkuları var ışığının
Bir yol bulunsa umuda
Kondurmaz kimse bu yokluğu

Bir adam öl emrine teslim suretini
Koşarken bir tenhalıkta düşürmüş
Bir kadın en kaba yerini sevdirmek için
Aynı tenhalıkta düşürülmüş

Ah sümeyra iyiliğin kızı
Su yatağını bulduğunda gelseydin ya hayata
Bu kırılgan mevsime geçti ömrün işte
Bu gece şimşir dudaklı devler konuşacak seni
Miladı ölmenin sonrasında başlayacak gölgenin
İçinden sen diye çıkaracaklar endamını

Sümeyra hangi suyun perçeminden tutsan
Yokuşa zorlanan bir akıntı olur
Dürülü sözlerini açtığında gök ehli
Sırça saraylarından iner her niyet
Seni çoğaltmak için seferber olur

İşte sümeyra ilk ikindide (b)öl gölgeni
İndir mehtabını gecenin koynundan
Ses verdiğin damardan konuşsun hayat
Hayat ah sümeyra senle kaimken sussun
Aynandan çıkardığın neşelerine inat

Sümeyra yüreğinden icazetli kız
Çok dualı kanatlarını aç üzerimize
Dağıt efkarın sis bulutlarını nefesinle
Ey Sümeyra davetkar adını söylet dilimize
Seni sevmek ikliminde buluştuk işte biz

Düşleri soğuduğun da bir adamın eti dökülürmüş
Önce sesi çatallaşır bakışları çözülürmüş
Eli uzanırken bile öldürürmüş can olanı
Ya Sümeyra senin babanda böyle bir adamlık
Seni sevmeyi unutmuşta gitmiş uzağına

Gel Sümeyra masumsun sen bu dem de
Üşüme umutlarını sar inancının battaniyesine
Zemherisi kesilecek bu kırma zamanların
Sen ey Sümeyra azat et bizi ağıtlarından
Sığ kaldık biliyorum derin yaralarına