1
Yorum
3
Beğeni
5,0
Puan
62
Okunma
Kâğıt Yetmez İnsan Olmaya
Kâğıtlara yazdılar önce insan olmanın şartlarını,
mühürler bastılar, imzalar attılar,
dünya döndü, kalemler tükendi,
ama bir çift elin gölgesi
hâlâ bir kadının omzunda ağırlık oldu.
Sözleşmeler vardı, kanunlar vardı,
ama yoktu bir adamın vicdanında “dur” diyen ses,
yoktu bir evin duvarlarında merhamet,
yoktu bir kalbin içinde insanlık.
Kâğıt korumaz kalpsizliği,
kanun yenemez kör öfkeyi.
Bir kadın yürürdü sokakta,
hakları yazılıydı ama kaderi silikti,
çığlıkları duyulurdu ama duymazdan gelirdi dünya.
Çünkü yasa güçlüydü,
ama zihniyet hâlâ mağarada uyurdu.
Sorar ya insanlar,
“Onca anlaşma varken neden ölüyor kadınlar?” diye…
Cevabı acı ama tek bir satırda gizli:
Kâğıt değişir, kanun değişir, imza değişir…
ama insan değişmeden hiçbir şey değişmez.
5.0
100% (2)
Cevap Yaz