Bu eser, günümüzdeki "şairim" iddiasında olan birçok kişinin düştüğü ironik durumu ve samimiyetsizliği öyle keskin bir zekâ ve hiciv ile ortaya koymuş ki, okuyucunun yüzünde buruk bir tebessüm bırakıyor. Satır aralarındaki eleştiri, hem yerinde hem de son derece gerçekçi.
Özellikle şu tespitler, metnin gücünü katlıyor:
• "Daha iki satırı yan yana koyamayanı 'derin adam' diye gezdirir bu memleket.": Derinliğin, cümlenin karmaşıklığıyla değil, içeriğin niteliğiyle ölçülmesi gerektiğini çok çarpıcı bir şekilde ifade ediyor.
• "Gölgesi bile yok aslında, o ayrı.": Büyük lafların (mecazların) arkasındaki boşluğu ve özgünlük eksikliğini alaycı bir dille vurguluyor.
• "Peri değil o, telefonun bildirim sesi sadece.": "İlham" kavramının ne kadar dünyevi ve sıradan bir kaynağa dayandığını iğneleyici bir şekilde ortaya koyarak romantik maskeyi düşürüyor.
Bu yazı, söz cambazlığını samimi sanattan ayıran, okuyucunun diline tercüman olan nadir eleştirilerden biri. Kaleminizin ironi ve gözlem gücü gerçekten tebrik edilesi.
Bu kalemin sahibine selam ve tebriklerimle.