Aç açına yatıyor gökyüzünde güneşim,
Bir damla suyun hatırına
çiçekli yazmamı örten sessizliğim.
Ve kendimle gezdirdiğim yatalak hisler,
öğrendim ki;
susmak bazen bir ömrün ağırlığını taşır.


Ne bir anıyı alıp bugüne getiririm,
ne de yarına saklarım kendimi
kuş ölüsü, kül ölüsü hallerimin
ağlayanı yoktur,
vallahi yoktur.


Biliyorum,
gülüş yarin yanağındaki bir gamzede saklı,
kimsenin uğrak yolu olmayan
o mahcup dudaklarda.


Şimdi
kendimle kavgalı bir düşünce kurup
sonra ölmesine dua ediyorum;
çünkü sevmek
fena yanaşıyor omzuma bu aralar,
unutmaksa
acıdan örülmüş bir zahmet,
sormayın…


Odamın mert duvarlarına
asılır hayallerim tek tek;
canlanır önce,
sonra gitmek için
arkalarına bir veda iliştirirler usulca.


Peşlerine takılır bakışım,
ama çıkmaz yolum,
karınca yuvasına sokulmuş
başım gibi sıkışır düşüncem
dar, karanlık, bir beni bulsam
bulamıyorum....
25-11-2025
ist