Sevmek birbirine değil, birlikte aynı noktaya bakmaktır. exupery
BÂİN-İ ADLÎ
BÂİN-İ ADLÎ
VİP ÜYE

GÖLGESİZ ADIMLAR 2

Yorum

GÖLGESİZ ADIMLAR 2

0

Yorum

1

Beğeni

0,0

Puan

80

Okunma

GÖLGESİZ ADIMLAR 2


Yollar yine sessizdi, ben yine adımdaydım
Ne gölge düşüyordu önüme ne benliğin dar sesi.
Her adımın ardında, senden başka bir iz yoktu
Toprağın dili bile benim değil, senin nefesindi.

Yürüdükçe anladım; gölge, kalbin ağırlığıymış
Kalp hafifleyince adım, adım olmayıp duaya dönermiş
Karanlık, yüzünü bana değil, içimdeki benliğe gösterirmiş
Sen yüzüme vurdukça nurunu, gece benden utanırmış.

Bir kıvılcım gibi düştü içime senin sessiz çağrın,
Hangi adımı atsak, aslında sen atarmışsın.
Biz sadece yürüdüğümüzü sanırmışız
Oysa yürüyen, bizdeki teslimiyetmiş.

Rüzgâr hafifledi, ağaçlar eğildi, yollar genişledi,
Bütün varlık, gölgesizliğin sırrına şahitlik etti.
Ardımda bırakmadığım iz,
Önümde açılan kapının anahtarıydı.

Gün döndü, zaman daraldı, kalbim genişledi
Her nefeste senden bir isim,
Her esintide bir remiz belirdi.
Gölgesiz yürüyenler anladı ki
Hakikat, adımda değil; adımın yokluğundaydı.

Bir serinlik dokundu ruhuma,
Ne zamandan geldiğini bilmediğim bir sesle.
“Yürü,” dedi, “yol seni değil, sen yolu tanıyacaksın;
Tanıdıkça gölgen değil, gönlün çoğalacak.”

Toprak bile hafifledi ayağımın altında,
Sanki adımımı değil, teslimiyetimi taşıyordu.
Bir adım daha atınca fark ettim
Ben yolda değil, yol bendeydi aslında.

Her adımda içimde bir perde kalktı,
Her perdede bir gölge kayboldu.
Benliğin karanlığı değilmiş korktuğum;
Onu aydınlatamayan yürüyüşüymüş meğer.

Yürüdüm, çağrının izine doğru
Beni bana unutturan o sessiz nurun peşine.
Bir kez daha öğrendim
Gölgesiz yürümek, benliği gömmek değil;
Meğer hakikati diriltmekmiş.

Gökyüzü çöktü üzerime değil, içimde yükseldi
Her yıldız bir adım,
Her adım bir hikmetti.

Karanlık yakamı bırakınca anladım
Seninle yürüyen,
Zamandan da karanlıktan da eminmiş.

Ve nihayet bir duruşta sezdim
Gölgesizliğin en derin anı, adımın bittiği yermiş.
O yerde yürüyen ayak değil, sır;
Gören göz değil, gönülmüş.

Yolun sonunda değil
Yolun her anında vardım sana,
Çünkü varmak, bir anda değil
Her anda yeniden başlamaktı.

Gölgesiz adımların öğretisi buydu
Yürüyen ben değil, bende tecelli eden sendin.

HABİB YILDIRIM / BÂİN-İ ADLΠ
(19 Kasım 2025)

Paylaş:
1 Beğeni
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir. Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
Şiiri Değerlendirin
 
Gölgesiz adımlar 2 Şiirine Yorum Yap
Okuduğunuz Gölgesiz adımlar 2 şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?
GÖLGESİZ ADIMLAR 2 şiirine yorum yapabilmek için üye olmalısınız.

Üyelik Girişi Yap Üye Ol
Yorumlar
Bu şiire henüz yorum yazılmamış.
© 2025 Copyright Edebiyat Defteri
Edebiyatdefteri.com, 2016. Bu sayfada yer alan bilgilerin her hakkı, aksi ayrıca belirtilmediği sürece Edebiyatdefteri.com'a aittir. Sitemizde yer alan şiir ve yazıların telif hakları şair ve yazarların kendilerine veya yetki verdikleri kişilere aittir. Sitemiz hiç bir şekilde kâr amacı gütmemektedir ve sitemizde yer alan tüm materyaller yalnızca bilgilendirme ve eğitim amacıyla sunulmaktadır.

Sitemizde yer alan şiirler, öyküler ve diğer eserlerin telif hakları yazarların kendilerine veya yetki verdikleri kişilere aittir. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. Ayrıca sitemiz Telif Hakları kanuna göre korunmaktadır. Herhangi bir özelliğinin kısmende olsa kullanılması ya da kopyalanması suçtur.
ÜYELİK GİRİŞİ

ÜYELİK GİRİŞİ

KAYIT OL