0
Yorum
0
Beğeni
5,0
Puan
55
Okunma
Oysa oyunlar vardı, top, ip ve misket,
Şimdi oyuncak değil, elinde taş var.
Gökyüzü maviydi, şimdi gri bir iskelet,
Korku sinmiş sokağa, her yanda duvar.
Bir çocuk ağlar ki, sesi titrek ve cılız,
Anlamaz ne savaş, ne de hırs nedir.
Tek suçu doğmaktır, bir coğrafyada hızsız,
Barışın adı bile sanki bir ceddir.
Ey dünya! Duy artık, bu kanlı sesi,
Geleceğin yüzüdür, uyuyan toprak.
Bırak ki büyüsün, sevgi neşesi,
Kan değil, çiçekler açılsın durak durak.
Hüseyin TURHAL
5.0
100% (1)
