Biz her şeyi olduğu gibi değil,
Olduğumuz gibi görürüz.
Kimin gözünde bir dünya saklıdır,
Kimin yüreğinde karanlık büyürüz.
Bakışımız kaderi çizer;
Gördüğümüz, gördüğümüz kadarız.

Serçenin beyni iki gramı geçmez,
Ama özgürlüğü gökyüzüne kazır.
Bir kanat çırpışında bile umut taşır,
Bir nefeste bile hakikati yazar.
Küçücük bir beden ama büyük bir cesaret…
Özgürlük bazen en hafif olanda sızar.

Bazı insanların kafası beş kilogramdır,
Ama içi karanlığa kilitli durur.
Ağır olan baş değil,
Ağır olan kendi zinciridir aslında.
Köleliğe yürür adım adım,
Zilletten bir taht kurar kendine.

Kimisi bir bakışla dünyayı anlar,
Kimisi bir ömrü boşa harcar.
Aklı ağır olan değil,
Yüreği açık olan kazanır.
Dünya bir terazidir aslında;
Hafif olan uçar, ağır olan batar.

Bir serçenin cesareti,
Koskoca insanların korkusuna bedeldir.
Küçük bedenlere büyük yürekler sığar,
Büyük bedenlere bazen hiç insanlık girmez.
Özgürlük bir kanattır bilene ,
Yürek korkunca en çok o kırılır.

Biz her şeyi zannımızca tanırız,
Sandığımız kadar büyür, bittiğimiz kadar küçülürüz.
Kim ne görüyorsa içindekini görür,
Aynası kendi karanlığıdır hep.
Göz bir penceredir,
Ama ışığı içeri yürek alır.

O yüzden…
Ne kafanın ağırlığına aldan,
Ne sözlerin gürültüsüne kapıl.
İnsan, gördüğü kadar değil,
Gördüğünü nasıl yorumladığı kadardır.
Serçe misali hafif yaşa, özgür yaşa;
Zilletin gölgesine değil, göğün hakikatine baka baka yaşa.

@NURAL BEKTAŞLI