Zaman sanıldığının aksine
Aynı yerde sayarken hep
Kainat her an meşveretteyken
Bir panik, bir pürtelaş
Koşuşturup duruyoruz biz neden
Her ölüm birzaman kırılmasıyken
Gece gündüz, sabah akşam
Bir panik, bir pürtelaş
Hırgür kavga içindeyiz biz neden

Melekler için zaman mevhumu yok derler
Ateşten yaratılanlar, zaman bükücümüdürler
Alim kişi ölünce, ruhu bedenden ayrılınca
Zaman en ince yerinden kırılır mı sizce
Düşün şimdi bu alemde
Kim kime rehberlik eder
Haydi çık çıkabiliyorsan
Tüm bu karmaşıklığın
Tüm bu bilinmezliğin içinden

Bize emsalsiz bir armağandır, tabiat ana
Özen gösterilmeli dengesine mutlaka
O kainatın kader çizgisi çünkü
Kıymayın doğaya, bozmayın dengesini
Ruhunu yitirirse o, zaman kökten kırılır
Melekler alemden çekilir
Alim kişiler etkisini yitirir
Zalim kişiler dünyaya hükümran
İnsanın rehberi ise, zaman bükücü şeytan olur

Bilesin ki, Sur ’a ilk kez o zaman üflenir
Ey, insan! Artık senin için iş işten geçmiştir.

Cahit Fıkırkoca
13.11.2025, Ankara