Şiir bana şu arslan kurt ve tilkinin avlanma hikayesini hatırlattı, bir gün aslanın kurt ve tilkiyle arkadaşlık yapmak zoruna gitse de, yoldaşlığını ikram ve lutuf olarak görür.
İşleri rast gider. Bir yaban öküzü, bir dağ keçisi, bir de tavşan avlarlar. Avlarını kanlar içerisinde sürükleyerek ağaçlık bir su başına getirirler. İyice yorulmuşlar hem de iyice acıkmışlar. Özellikle kurtla tilkinin, ağzının suyu akmaya başlar, paylarını bir an önce almanın hırsı içerisindedirler.
Sonra bilineceği üzere, bu avları adaletle paylaştırması işine gelirler.
Aslan, kurtla tilkinin açgözlülüklerini farkeder ve kendi kendine, ”Dağıtacağım paya, adaletime güvenmeyene ben ne yapacağımı bilirim” diyerek, ”Ey tecrübeli ve ihtiyar kurt, avladığımız hayvanları aramızda adaletli bir şekilde paylaştır, der kurtun yaptığı paylaşıma sudan bir bahane uydurarak teferruata gerek yok başına gelenleri bilirsiniz .
Aslan kurtun yanına yaklaşır yaklaşmaz bir pençe darbesi ile kurdu paramparça eder.
Sonra tilkiye: ”Ey tilki! Şimdi bu avları adaletli bir şekilde sen paylaştır bakalım.
” Tilki önce aslanın önünde saygıyla eğilip yeri öper sonra,
”Bu semiz yaban öküzü, efendimizin kuşluk yemeğidir. güne böyle başlarsınız. Şu keçi de aziz padişahımızın, öğle yemeği yani bir yahni olur. Lutuf ve kerem sahibi sultanımızın akşam yemeği çerezi de tavşan olsun” deyince.
Aslan, ”Ey tilki, adaletin ışığını sen yaktın. Tam hakça paylaştırdın. Söyle bakalım, bu taksimi kimden öğrendin?” Tilki kuyruğunu bacaklarının arasına sıkıştırıp gülerek, ”Kurdun başına gelenlerden efendim, kurdun başına gelenlerden” der. Hikaye bu ya...
Değerli şair de aynen sanki bunu dizelerinde resmetmiş her şeye bahane her şeye bahane diyor ve ekliyor:
"...Siz keyif çatarken bizler zordaydık,
Gece gündüz ateşteydik kordaydık,
Topu taca atmayın ki ordaydık,
Soru sorulurken sizler laldınız." deyivermiş.
kaleminiz daim ilhamınız bol olsun.
Nice kalıcı şiirlere diyor esenlikler diliyorum.
Selam ve sevgilerle.