Her şey anda, sende değil,
Alıp verdiğin nefes dahi senin değil,
O koltuklar, o makamlar ebedi senin değil.
Çok ama çok acizsin, Allah indinde;
Öyleyse söyle; bu ne kibir, bu ne hırs, bu ne kin?
Cahit, Allah ’ın aciz bir kuludur,
Yazdıklarının pekte bir önemi yoktur.
Veziri Tonyukuk, Bilge Kağan ’a der ki:
Devlet; vicdan, merhamet ve adalet üzeredir,
Tesis edilmemişse bunlar eğer;
O devletin ocağına, incir ağacı dikilmiş demektir.

Töremizde devlet, ebedi müddetdir.
Oturduğunuz makam ve koltuklar,
Devletimizin bekasından daha önemli değildir.
Asırlardır ayaktadır, Türk budunu;
Bu sebepledir ki, o makam ve koltuklar sizindir.
Öyleyse, bu ne kibir, bu ne hırs, bu ne kin?
Cahit, bu kürrede bir zerredir,
Ettiği kelamın pekte bir önemi yoktur.
Devlet bir binaysa, adalet de onun temelidir;
Temeli olmayan devlet, bir sarsıntıya bakar sadece;
İlk depremde yıkılır, yerleyeksan olur.

İşte o zaman anlarsın, o makamlar ebedi değil.

Cahit Fıkırkoca
05.11.2025, Ankara