1
Yorum
3
Beğeni
0,0
Puan
860
Okunma
Akşam güneş batıp, ay çıkınca,
Nedenini bilemediğim,
Bir huzur kaplar içimi.
Hiç doğmasa, şu güneş derim...
Sabah tanyeri ağarıp, güneş doğunca,
Nedenini anlayamadığım,
Bir canlılık, bir neşe sarar bedenimi.
Hiç batmasa, şu güneş derim...
Gecenin ya da gündüzün
Yok aslında bir kabahati,
Ne yapayım, ruh halim böyle.
Akşam olunca sabah,
Sabah olunca, akşam olsun istemem.
Aslında, tüm suç dünyada!
Hep dönüp duruyor ya.
Ben de uymuşum dünyaya;
Çok mu, yani?..
Cahit Fıkırkoca
05.01.2018, Ankara
Şiirin sahibi
Cevap Yaz