Bilseydi seven yenileceğini, sever miydi?
Bile bile insan kendi kalbini birinin eline verir mi?
Hiç bilmezdim böyle şeyleri…
Delilikti sanki,
Her şeyi göze almak… Sevmek.

Sevmeyi nereden bilebilirdim ki sende bileceğimi?
Ne denli bir his olduğunu meğer sende bilecekmişim.
Sende tadacakmışım bu derinliği…
İnsan meğer bile bile kalbini onun eline verir, dayanırmış ona.
Belki de kırılacağını bile bile,
Bir daha öyle sevmeyeceğini bile bile.

Sevdim seni ben.
Yüreğimi eline bıraktım,dayandım derinliğine.
Olur da kırarsan o kalbi,
Bil ki o benim kolum, kanadım.
Sana tutunmamı sağlayanım.
Kırma elimi kolumu,
Taşıyamam yokluğunu.

Gitmek istersen, yüreğini bir başkasına vermek istersen eğer,
Elindeki kalp biter be sevdiğim.
Ne bir daha seni ilk sevdiğim gibi birini sever yüreğim,
Ne de körü körüne bağlanır

Bırak senin kolun kanadın olayım.
Tut elimi.
Yüreğini ben taşıyayım, bileyim sevdiğini.

Sevmek ne denli bir cesaret…
Delilik,
Bir daha başka birini kalbine koyamayacağını bilmek.
Bile bile sevmeyi istemek.
Her şeyden, en çok da kendinden gitmek.
Bir nevi yaşamı onda sürdürmek,
Oracıkta ölüvermek…