Sevgili şairem merhaba,

Ne güzeldi. Tebrik ederim..
“Denizcinin Hüzünlü Hikayesi”ni okurken, sanki içim bir limana yanaştı.
O limanda yosun kokusu, uzak bir kadın sesi, bir de fırtınadan arta kalan sessizlik vardı.
Dizeleriniz o sessizliği bile konuşturmuş.

Şiirinizdeki “Ah biliyor musun, çok usta bir şair olmak isterdim…” dizesi içime dokundu.
Çünkü zaten usta bir yürekle yazılmış.
O dilekte bile tevazu, o istekte bile incelik var.
Kelimeler değil, hisler kaptanlık etmiş bu denize.

Deniz fenerinin sustuğu yerde, siz fener olmuşsunuz.
Dalgalarla konuşan, rüzgârla sırdaş olan o denizci…
Aslında her âşık biraz onun gibidir değil mi?
Bir yanda hatıralar batıyor, bir yanda umutlar su yüzüne çıkıyor.
Bu şiir tam da o gelgitlerin şiiri olmuş.

“Ege ağlar, Akdeniz susar…”
Bu bir coğrafya değil artık; bir kalbin haritası.
O haritada kaybolmak değil, kendini bulmak var.
Ve ben bu şiirde, hem kaybolmayı hem de bulunmayı aynı anda yaşadım.

Ne güzel ki, aşkı sadece sevmekle değil, anlatmakla da yaşatıyorsunuz.
Bu kadar sade, bu kadar içten ve bu kadar derin yazabilen bir kalem…
Gerçek denizcidir; çünkü kelimelerle fırtınalara göğüs gerer.

Yüreğinize sağlık.
Şiiriniz, sadece bir hikâye değil insanın içinde büyüyen bir denizdir.
Ve o denizin sesi uzun süre susmaz.

Sevgi ve muhabbetle
Peri Feride