0
Yorum
7
Beğeni
5,0
Puan
57
Okunma
Bedenim de aşk şimşek gibi yakar
Ve dünya bir an donar,
Ne gökyüzü kalır ne de zemin,
Sadece o anın patlayan ışığı.
Damarlarımda uğultu,
Kalbimde kırık cam sesi,
Sanki bin yıllık uykudan
Uyandırılan kadim bir enerji.
Öyle bir yakar ki,
Kül olmazsın, aksine yeniden doğarsın,
Eski derinden sıyrılıp,
Kor bir heykel gibi dimdik.
Şimşek değil midir ki,
Önce gök gürültüsünü getirir,
Sonra o keskin aydınlığı?
İşte benim içimdeki aşk da öyle:
Önce kaos, sonra mutlak netlik.
Ve ben o yanık tenle,
O titreşen ruhla,
Şimşeğin düştüğü yerde açan
İlk gökkuşağı gibi,
Yine de huzur bulurum.
Hüseyin TURHAL
5.0
100% (1)
