Biraz sus, anlarsın aşkı
Konuşmak eksiltir bazen duyguyu.
Her kelime, kalbe değmeden düşer
Bir sessizlik kadar derin değildir hiçbiri.

Biraz sus, duyarsın geçmişi
Çünkü bazı anılar sesle bozulur.
Kapanmış bir defteri açmak gibi
Her harf kanar yeniden, her satır sızlar.

Biraz sus, görürsün kendini
Ayna bile konuşunca kırılır.
İçinde sakladığın o çocuk,
Yıllar önce bir kelimede üşümüş hâlâ.

Biraz sus, anla beni
Ben susarken de söylüyorum aslında.
Dilimi susturuyorum, kalbimi değil
Duyabilen için her nefes bir cümle.

Biraz sus, hatırla
Bir şarkı vardı hani, yarım kalmıştı nakaratı.
O nakarat gibi kaldık biz de,
Yarım ama hâlâ yankılanan bir sesle.

Biraz sus, yaklaş kendine
Çünkü uzaklık bazen içimizdedir.
Ne kadar yürürsen yürü,
Taşırız aynı gölgeyi, aynı sükûtu.

Biraz sus, affet zamanı
Geçmeyen saatleri, dönmeyen yolları.
Belki de kader, konuşmadan anlaşmaktır
Ve aşk, susarak tamamlanır bazen.

Biraz sus, bırak akıp gitsin
Her gözyaşı bir kelimenin bedelidir.
Anlatmak ağır gelir bazen,
Susmak daha insanca, daha gerçek.

Biraz sus, duy kalbini
Çünkü orada hâlâ ben varım.
Zaman silmedi ne seni ne beni,
Sadece sesimizi kısmayı öğretti.

Biraz sus, dinle rüzgârı
O, bile anlatır bazen bizden kalanları.
Duvarlar, yollar, eski kapılar,
Hepsi biliyor nasıl sustuğumuzu.

Biraz sus, üzülme
Bu da bir tür konuşmadır aslında.
Sessizlik, en dürüst itiraftır
Ve aşk, bazen yalnızca bakmaktır.

Biraz sus, anlarsın aşkı
Çünkü konuşmak bitirir bazen büyüyü.
Ben sustum, sen de sus biraz,
Belki o zaman gerçekten duyarız birbirimizi.

HABİB YILDIRIM / BÂİN-İ ADLΠ
(12 Kasım 2025)