Uçurumun kenarında,
Kimsenin bilmediği o kayalıkta,
Ne bir el uzanır sana, ne de bir bülbül konar.

Sen,
İhtimal dışı bir mucizesin.
Göz hizamın çok ötesinde,
Gökyüzüne en yakın yerde
Tek başına, sessiz ve mağrur.
Yüksekten bana açan çiçek.
Bana bakıyorsun, biliyorum.
Benim göremediğim bir manzaraya tanıklık ediyorsun oradan.

Belki de fırtınanın en şiddetli,
Güneşin en yakıcı olduğu yerde duruyorsun.
Bu yüzden rengin bu kadar parlak,
Bu yüzden varlığın bu kadar saf.
Sana ulaşmak,
Sadece tırmanmak değil.

Önce kendimi, bu aşağıda kalan korkularımı
Geride bırakmayı gerektiriyor.
Sen, bana gönderilmiş bir ilham.
Bir hedef, bir vaat, bir işaret.
Diyorsun ki: "Bak, imkansız diye bir şey yok."
"Kök salmak için illa yumuşak toprak gerekmez."

Benim için açan bu çiçek,
Sadece bir güzellik değil.
Aynı zamanda,
Hayatın en büyük zorluklarına rağmen
Yaşama tutunmanın
o cesur, o paha biçilmez dersi.

Hüseyin TURHAL