Bilirim, sen hep oradasın.
Yüzün,
Gökyüzündeki tek ışığa dönük.
Ne yana gitse, ne yöne kaysa,
Sen, o sarı başınla, onu takip edersin.

Senin hayatın basit,
Senin aşkın net:
Tek bir güneşe sadakat.
Benim Ay Çiçeğim,
Senin için dönmek, bir görev değil, bir varoluş biçimi.

Köklerin toprağın en derininde,
Ama gözlerin hep en yüksekte.
Aşağıdaki karmaşaya aldırmadan,
Sadece aydınlığı hedeflersin.
Bazen bulutlar kaplar gökyüzünü,
Güneş saklanır, dünya kararır.

O zaman bile, sen biliyorsun:
O ışık, o parlaklık orada bir yerde.
Ve sen, o görünmez güneşi kalbinde hissederek beklersin.
İşte bu yüzden seviyorum seni.

Bu yüzden seni düşünüyorum:
Her kıştan sonra açan o umut gibi.
Her dönüşte biraz daha büyüyen o aşk gibi.
Koca bir tarlada bile,
Sadece seni görürüm.

Çünkü sen, bana,
Ne kadar dönersen dön,
Asla yönünü kaybetmeyeceğini öğrettin.

Hüseyin TURHAL