0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
121
Okunma
Dışarıdan bakınca,
Belki durgun, belki sadece göl.
Ama sen bilmiyorsun ki,
Yüzeyin altında,
Bütün okyanus gizleniyor.
İçimde dalgalar.
Yüksek sesle konuşamayan bir fırtına.
Kıyıya vuran bir öfke, bir özlem,
Bir türlü dinmeyen o köpüklü kavga.
Her an, bir kayayı parçalayacakmış gibi.
Her an, bütün kumu alıp götürecekmiş gibi.
Herkes sükûneti görüyor,
Ben ise o dipsiz çekişi hissediyorum.
Büyük bir akıntı,
Beni alıp uzaklara götürmek istiyor.
Bilinmeyene, keşfedilmemiş derinliklere.
Bir gün sakinleşecek mi? Bilmiyorum.
Belki de benim kaderim,
Bu sonsuz hareket, bu gelgit.
Ne tamamen durgun kalmak,
Ne de tamamen kıyıya sığmak.
Sadece o büyük enerjiyi taşımak,
O içsel sesi dinlemek.
Çünkü biliyorum,
Bu dalgalar olmasa,
Ben de sadece boş bir havuz olurdum.
Hüseyin TURHAL
