0
Yorum
2
Beğeni
0,0
Puan
46
Okunma
Kesme.
Dokunma öylece, o narin boynuna.
Onun yeri, senin avucun değil.
Onun yeri, ait olduğu o sert, o dikenli dal.
Tıpkı aşk gibi,
Koparıldığında hemen solmaya başlar.
Vazoda duran zarafet, bir yanılsamadır.
Gerçek hayat, topraktan aldığı o isyan, o direniştir.
Gül, dalında güzel.
Orada, rüzgârla dövülürken,
Güneşle yanıp yağmurla yıkanırken,
Rengi daha derin, kokusu daha keskindir.
Her yaprağı, ait olduğu yerin hikayesini fısıldar.
Zarafeti, o köklü bağlılıktan gelir.
O dikenin verdiği o güvenlik hissi.
Bırak orada dursun, kendi mevsiminde.
Bırak, olması gerektiği gibi kalsın.
Sen sadece bak.
Uzakta dur, hayranlıkla.
Çünkü bazı şeyler,
En mükemmel hallerine ulaşmak için,
Asla sahiplenilmemeli.
Dalında bir gül,
En özgür, en gerçek ve en güzeldir.
Hüseyin TURHAL
