Bir derinlik bu, ne başı var ne sonu.
Ne zaman baksam, hep aynı sonsuzluk.
Ne senin ne de benim,
Sadece mavi.

Sıradan bir renk değil bu,
Bir sığınak, bir sessizlik yemini.
Gökyüzünden ödünç alınmış bir huzur,
Denizden çalınmış bir macera.
Aşkımız,
Sahile vuran yorgun bir dalga gibi.
Her geri çekilişte, biraz daha fazla özlem bırakır.
Her gelişte, yeni bir başlangıcın tuzu.

Mavi aşk.
Özgür ve bağışlayıcı.
Ne zaman ki içim daralır,
Gözlerin okyanus olur, boğulmayı dilerim.
Orada, en dipte bile, ışık var.
Orada, en uzak noktada bile, sen.
Ne zaman kavuşacağız diye sorma,
Zaten kavuşmuşuz.
Bir kuşun kanadında,
Bir yelkencinin rotasında,
Bir ressamın fırçasında.

Aramızdaki mesafe,
Sadece bir nefeslik berraklık.
Sen okyanusun derinliğisin,
Ben üzerindeki yelkenli.
Birlikteyiz, ama asla birleşemeyiz.
Ve bu, bu ayrılık bile,
Kusursuz bir mavi aşkın ta kendisi.

Hüseyin TURHAL