Sana uzanan her yol,
Yarım kalmış bir tırmanış.
Ayak izlerim kayboluyor,
Yamaçların karında.
Sana ulaşmak zor.
Bunu biliyorum,
Bu bir yolculuk değil, bir inanç meselesi.
Her adım, bir önceki adıma meydan okuma.

Sen,
Erişilmez bir sessizliksin.
Yüksek dağın zirvesinde asılı kalmış,
Bulutların dokunup geçtiği,
Rüzgârın bile fısıldamaktan çekindiği yerdesin.

Bakışların,
Dünyanın bütün şehirlerini altımda bırakıyor.
Aşağıda kalan her şey,
Bir anlamsız telaş, bir sis perdesi.
Senin oradan görünen manzara ise,
Sonsuzluk.

Ben, aşağıda,
Sadece bir gölge, bir niyet.
Göğsümde sıkışıp kalmış bir nefes.
Biliyorum;
Sen o uç noktasındasın.
Ne geri dönersin, ne de bir işaret verirsin.
Sadece durursun, oracıkta,
Bir hedef, bir rüya, bir son.
Ve ben,

O tek bir ana, o tek bir zirveye ulaşmak için,
Bu sonsuz yokuşu tırmanmaya devam ederim.
Çünkü sana varmak,
Sadece bir mesafe değil,
Kendime varmaktır aynı zamanda.

Hüseyin TURHAL