Zaman alıp gider seni benden,
Bir yaprak gibi savurur sessizliğe,
Ne kalır geriye, bir ses, ne bir nefes,
Sadece sen varsın satırlarımda, sende eksik bir heceyle.

Bir şiir yazarım,
Adın düşer ilk mısraya, sonra bir sızı,
Bir yarım kalan cümle gibi kalırsın dudaklarımda,
Ne susabilirim ne konuşabilirim,
Zira her kelime biraz sen, biraz ayrılık .

Geceler büyür üstüme,
Yastığa başımı koyduğumda göğsüme çökersin,
Bir zamanlar bana sığınan ellerin,
Şimdi rüyalarımda yabancı bir gölge gibi .

Zaman alıp gider seni benden,
Ben kalırım ben, bir enkaz, bir yarım hatıra,
Ne yapsam silinmez yüzün satırların arasından,
Kalemim bile kırılır seni yazarken,
Çünkü acıyı taşıyamaz kâğıt bile bu kadar

Bir şiir daha yazarım,
Kanla değil, gözyaşlarımla bu defa,
Her dize bir mezar taşı olur sana,
Adını kazırım harf harf,satır satır
Unutmak,
unutmak ne mümkün, unutmak ihanet olur bana.

Sokak lambaları kadar yalnızım,
Geceye yaslanmış bir gölge gibi,
Her köşe başında seni arar adımlarım,
Her sessizlikte sesini duyar kulaklarım.

Ve anlıyorum şimdi
Zaman sadece seni değil, beni de çalıyor benden,
Her saniye biraz daha eksiliyorum,
Bir yanım hâlâ seni beklerken,
Diğer yanım çoktan gömmüş seni kelimelere

Zaman,
Zaman alıp gider seni benden,
Ama şiirlerim seni bırakmaz inadına,
Bir ömür sürecek suskunluğun içinde,
Sen varsın hâlâ,
Karanlığın en derin yerinde,
Benimle kalan tek ışık gibi
Bir sen kalırsın bende bir sen şiirlerimde.