Tevazu bitti, incelik bitti,
Hatıra bitti, gönül bitti,
Şarkı bitti, sesimiz sustu,
Bir aynalar pazarı ki, yaşıyoruz işte…

Her yüz bir maske, her bakış bulanık,
İnsan insana yabancı, solgun, donuk.
Gözlerde ışık değil, hile var, yalan var,
Bir aynalar pazarı ki, kırılıyor umutlar.

Gönül kuytularında sevda eskisi,
Kırık notalarda kalmış türküsü.
Dostluk sandık, rüzgârda savruldu,
Bir aynalar pazarı ki, içimiz kurudu.

Tevazuyu unuttuk, kibirle yürüdük,
Merhameti susturduk, nefrete büründük.
Sevgiye yabancı, kalplere diken,
Bir aynalar pazarı ki, insanlık tüken.

Hatıralar silinmiş, izler yok olmuş,
Vicdan dediğin bir köşede solmuş.
Kendi gölgemize hapsolmuş gibiyiz,
Bir aynalar pazarı ki, kırılmış benliğimiz.

Ve biz, kırık aynalara bakıp dururken,
Bir yüz arıyoruz içten, sahiden.
Belki de umut hâlâ saklı bir yerde,
Bir aynalar pazarı ki, çıkışı kalpte…

@NURAL BEKTAŞLI