Sevda, tenime sinmiş bir koku,
Çıkmaz artık hiçbir rüzgârla.
Her nefesim, senin adının bıçak izi
Her susuşum, kanayan bir dua.

Bir gül verdin bana
ama kokusu değil, dikeni kaldı elimde.
Bir öpücük bıraktın dudaklarıma
şimdi zehir gibi yanıyor her hecesi.

Aşkın kalbimde açtığı yara
ne zaman kabuk bağlasa
bir bakışın söküyor dikişleri.
Kanamak, kader oldu bana,
seninle başladım, seninle bitiyorum hep.

Geceyi dinliyorum;
adımlarım sende, gölgem sende.
Uykularım da sensiz,
ama rüyalarımda bile hep bana ihanet eden gözlerin.

Ben seni sevdim
bir bıçak nasıl kalbine sadıksa
öyle sadık, öyle keskin, öyle geri dönülmez.
Sen beni unuttun belki,
ama ben seni her gün yeniden kaybediyorum.

Ve bil ki:
Aşk, bir gül değil,
gülün yapraklarını parçalayan gizli fırtınadır.
Seninle yanarken öğrendim ben,
sevmek en çok acıya yakışır.

Adem Önal..