gecenin kanatları altında yürüyen,
kelimelerini ay ışığıyla ve kanla mühürleyen kıymetli şairden mitolojik bir şiir.
insan ruhunun gölgelerini ve tanrıların küllenmiş çığlıklarını duyurmak için kalemini bir kılıç gibi keskince kullanıyor.

modern çağımızın acımasız sessizliğinde,
insanın en ilkel tutkularını, savaşlarını ve yalnızlıklarını dile getiren bir şiir.

şiir gökyüzünün bir mezarlığa dönüştüğü, yıldızların çığlık taşıdığı, tanrıların bile yalnızlığa gömüldüğü bir evrenden sesleniyor.
Şairin imgeleri, bazen bir runa gibi yüzyıllık sırlar taşıyor,
bazen de çekiç yankılarıyla dolu bir savaş alanına dönüşüyor.
Şiir okuru kutsal bir sunağın önüne getiriyor, orada geçmişin hayaletleriyle yüzleştiriyor.

kendini hiçbir zaman sadece bir şair olarak görmemiştir kıymetli Ay Parçası.
kelimeleriyle ritüeller yaratan, duygularıyla kutsal bir töreni andıran şiirler yazan bir ruh yolcusudur o.
şiirlerinde sıkça rastlanan "çürüme", "kan", "ateş", "buz" ve "sessizlik" gibi motifler, ölümle yaşamı, aşk ile yok oluşu aynı potada eritiyor sanki.

şiirinde sıkça yer verdiği kadim tanrılar, aslında insanın bölünmüş yönlerini temsil ediyor.
freya, arzunun ve yıkımın tanrıçası olarak karşımıza çıkarken;
odin, bilgelik kadar pişmanlıkla da boğuşan bir figür.
işte bu iki tanrı arasındaki kanlı tutku, şairin kaleminde kozmik bir aşk trajedisine dönüşüyor.

kıymetli Ay Parçası, yazdıklarında okuyucusuna kolay zaferler sunmuyor. onun şiiri, yavaş yavaş açılır; okurunu zorlar, sorgulatır, derinlere çeker. her mısra sessiz bir çığlık, her kıta buzdan bir hançer gibi işliyor ruhumuza.
ama aynı zamanda her kelime karanlıkta parlayan bir tür umut kırıntısıdır, sonsuzlukta yankılanan bir insan sesidir.

şiirin ruhu, gecenin kara sunağında yapılan bir ayindir.
şair, kelimeleriyle adeta evrenin çatısını söküp, göğün omurgasını kırıyor.

kutlu olsun kalemin kıymetli Ay parçası.
kelimelerin kuzey ışıkları kadar unutulmaz olsun.